ERDOĞAN KARABIYIK YAZDI…
GÜLE GÜLE KUKİ BARIN BİLGE BARMENİ!
Dedim: Artık bilgiden yana eksiğim yok;
Şu dünyanın sırrına ermişim az çok.
Derken aklım geldi başıma, bir de baktım:
Ömrüm gelip geçmiş, hiçbir şey bildiğim yok.
Ömer Hayyam
Onu 90’lı yılların başında tanıdım. Okuldan yorgun argın çıkınca kimi akşamüstleri soluğu Arastaki Kuki Bar’da alırdım. Yarı karanlık dikdörtgeni andıran bir bardı. Kimler yoktu ki o barda? Daha çok Urla’nın aydın (entelektüel) insanları gelirdi. Herkesin bir taburesi vardı. Ben sol baştaki tabureye otururdum. Tavandan çanlar sarkardı. Barın raflarında küçük küçük kâğıtlara yazılmış Neyzen Tevfik’ten Karl Marks’a varıncaya kadar bilge sözleri asılıydı. Kaç kez hükümet devirdik kaç kez yeni hükümetler kurduk. Kuki Bar, kimi zaman, herkesin kendi ütopyasını yaşadığı, yalnızlığına çekilip kendi en güzel dünyasını kurduğu imgesel (ütopik) bir yerdi. Her şeyi konuştuğumuz, bağıra bağıra konuştuğumuz bir kürsüydü.
Aydın Bey’i genellikle ya başında ya da omuzlarında poşuyla görürdüm. Güler yüzlü, kendisiyle ve yaşamla dalga geçen ama yaşam dolu bir insandı. Bir kahkaha savurmaya görsün, bardaki bütün kadehler, bardaklar, şişeler şangırdardı. “Feleğin çemberinden geçmiş” bilge bir barmendi. Coştu mu tavandan sarkan çanları şöyle bir tokatlayınca, barı, çan sesleri doldururdu. Bir an gelince hep birlikte şarkılar söylenir şiirler okunurdu. Kuki Bar’da, en katkısız, en doyumsuz içkiler içtim.
***
Aydın Bey, Kuki Bar’ı bırakınca bir daha Kuki Bar’a gitmedim. Dostlar sağa sola savruldu. Bir daha o güzel ortamı bulamadık!
Facede neredeyse her gün görüşüyorduk.
Öldüğüne inanamıyorum!
Güle güle Kuki Bar’ın bilge barmeni!
Güle güle sevgili dostum.
Işıklar içinde uyu!
O en katkısız, o en doyumsuz, o en iyi rakıların, şarapların ve biraların tadı damağımda kalırken, coşunca kahkahalar atarak tokatladığın Kuki Bar’daki çanların sesleri hep kulaklarımda çınlayacak! Ve çanlar, bundan sonra, bakalım daha kimler için çalacak?
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)